در تاریـخ نوزدهم اردیبشهت سال ۱۳٨۹ پنج زندانی سیاسی کُرد بە نامهای فرزاد کمانگر, شیرین علم هولی, علی حیدریان, فرهاد وکیلی و مهدی اسلامیان در زندان اوین بە دار آویختە شدند.
فرزاد کمانگر کە آموزگار نیز بود, در روستاهای محروم کامیاران تدریس می کرد بە اتهام عضویت و همکاری با پژاک بە اعـدام محکوم شد, اتهامی کە هیچگاە نپذیرفت.
فرزاد کمانگر بە سبب فعالیـتهای حقوق بشری و انسان دوستانە بە صورت افتخاری همچون گزارشگر ویـژە مجموعە فعالان حقوق بشر در ایـران عضو بود.
بعـد از اعدام فرزاد کمانگر, یونسکو در گزارشی کە منتشر کرد با بیان حجم فشارها علیە فضاها و مجموعەهای آموزشی بە موضوع اعـدام فرزاد کمانگر نیز پرداخت, همچنین اتحادیە اروپا نیز اعدام فرزاد و همراهانش را محـکوم کرد و سازمان دیدەبان حقوق بشر فرزاد کمانگر را بە عنوان یک معلـم یاد کرد.
مهدی اسلامیان یـکی دیگر از پنج زندانی سیاسی اعدام شدە در دوم اردیبهشت سال ۱۳٨٨ در نامەیی کە از زندان خطاب بە دبیر کل وقت سازمان ملل نوشت با رد اتهامات واردە بە خود نوشـتە بود: مدت دو سال است بی گناە تحمل حبس می نمایم و مدت یک سال است در سلول های مخوف و انفرادی بند ۲۰۹ زندان اویـن زیر شدیدترین شکجنەها قـرار داشتەام.
شیرین علـم هولی یکی دیگر از اعدام شدگان ۱۹ اردیبهشت سال ٨۹ قـبل از بە دار آویختە شدن با انتشار دو نامە, ضمن رد اتهامات کە بە او نسبت دادە بودند نوشتە بود: در طول ۲٥ روز نخست دورە بازداشتش در مکانی نامعلـوم, شدیدترین شکنجەهای جسمی و روانی را تحمل کردە است.
بعد از آگاه شدن و رسانەایی کردن اعدام پنج زندانی سیاسی کُرد در سحـرگاە ۱۹ اردیبهشت موجی از اعتراض و انتقاد از سوی شخصیتهای سیاسی و حقوق بشری در داخل و خارج از کشـور بە اعدام آنها شکل گرفت و بازتاب این جنایت جمهوری اسلامی بە شکلـی گستردە همە جهان را در اعتراض بە حکم ناروای اعدام از سوی رژیم جمهوری اسلامی هم صدا کرد.
مقامات قضایی جمهوری اسلامی اتهام این پنج زندانی سیاسی کُرد همـکاری با حزب پژاک عنوان کردند, اتهامی کە هیـچگاە از سوی آنان و وکلای آنان پذیرفتە نشـد اما مسئولان قضایی و حکومتی جمهوری اسلامی با رد ادعای آنان در تصـمیم و حکـم خود برای این پنج زندانی سیاسی کُرد پافشاری کردە و بە اتهام محاربـــە! برای آنان حکـم اعدام صادر کرد و آنـرا اجـرا نمود.
بعد از اعدام این پنج زندانی سیاسی کُرد هـمچون رویە همیشـگی جمهوری اسلامی اجساد آنان بە خانوادەشان تحویل دادە نشد و بە گفتە مقامات و مسئولان زندان اوین چون آنان بە اتهام محاربە بە دار آویختە شدەاند مانع تدفین آنان در گورستان مسلمانان شدەاند و آنها را در جایی دور از قبرستان مسلمانان دفن کردەاند!.
در حالی چهاردە سال از اعـدام فرزاد کمانگر و یارانش می گذرد کە ماشین اعدام و سرکوب این رژیـم مستبد کماکان در حرکت است و همـوارە حکـم غیر انسانی اعدام را برای مخالفان سیاسی اش اعمال می کند و اتهامات ساختگی خود را برای توجیە این عمل غیر انسانی بە مخالفان و منتقدانش نسبت می دهد تا بە آن روایـی دهد. حکـم اعدام در دورەهای حاکمیت جمهوری اسلامی بە یـکی از اصلی ترین احـکام در برخورد با مخالفان در نظر گرفتە شدە است تا با ایـجاد فضای ارعاب و وحشت مانع از فعالیت و دادخواهی و آزادی طلبی منتقدان حکومت شود اما حرکت آزادیـخواهانە برای استقـرار آزادی و دموکراسـی نە تنها کم نشدە است بلـکە آزادیـخواهان همـوارە در مبارزە با استبداد حاکم بر نظام جمهوری اسلامی حضور دارند و بعد از اعدام این پنج زندانی سیاسی کُرد در چهاردە سال پیش نیز کشـتار و اعدام مخالفان و منتقدان از سوی رژیم ایـران بە قوت خود باقی بودە است و ایـجاد فضای وحشت و ارعاب مانع از احقاق حق مردم آزایـخواە نشـدە است و نخواهد شد
فرزندان کرد در زیر چوب دار هم بە زانو در نمیایند، یادشان در دلهایمان ابدی است
نوشتە شدە و گردآوری :قادر سـهرابی
