نام کریم، نام خانوادگی حاجی میرزایی، نام پدر ابراهیم، نام مادر طلعت، تاریخ تولد ١٣٢٨/٢/١ محل تولد روستای باباریز، مدرک تحصیلی فوق دیپلم، شغل معلم زبان انگلیسی شروع فعالیت سیاسی، بعد از انقلاب سال  ١٣٥٧کریم حاجی میرزایی همزمان و بعد از انقلاب در صفوف و سنگر توسعه علم و آزادی و عدالت اجتماعی و دستیابی به دموکراسی واقعی، تلاشهای وافری از خود نشان داده بود. وی برای تداوم مبارزەاش در رسیدن به آرمانهای انسانی همکاری با سازمان کومله را برگزید.

او در کلاس درس و آموزش نسل تشنه آزادی و نیز در کلاس بزرگ عدالت طلبی شرکت فعالانەای داشت. متاسفانه وی در حین تدریس در مدرسە، توسط اعضاء سپاه پاسداران دستگیر و بعد از 5 ماه تحمل شکنجەهای غیر انسانی، در زندان دادگاه انقلاب سنندج، همراه تعدادی از زندانیان دیگر که حکم آنها نیز اعدام بود به زندان قزل حصار کرج منتقل شدند. حکمی کە بدون محاکمە، بدون اثبات جرم، بدون وکیلی که از آنها دفاع شود و در غیاب هیأت منصفه و بطور غیر علنی صادر و بە آنها ابلاغ شدبود.7 ماه نیز در زندان قزل حصار کرج زندانی شدند و خانوادە زندانیان هر ماه یکبار به ملاقات آنها میرفتند، آنهم پشت شیشه و با تلفن، تا حرفهایشان شنود شود. این خانوادەها هر بار 16ساعت با اتوبوس از سنندج به کرج را طی میکردند  برای 20 دقیقه ملاقات با عزیزانشان. زندەیاد کەریم حاجی میرزایی ٥ فرزند داشت،  دو دختر و سه پسر کە هەر بار آنان نیز این مسیر طولانی و طاقت فرسا را طی میکردند. پسر کوچکش وقتی متولد شدەبود کە پدرش در زندان بود. بە امید آزادی پدرش از زندان دژخیمان جمهوری اسلامی، نام او را “آزاد” گذاشتند ولی متاسفانه آزاد هرگز پدرش را ندید و او را لمس نکرد.

برای آخرین بار کە خانوادە برای ملاقات وی بە زندان قزلحصار میروند، بە آنها ملاقات نمیدهند و اعلام میکنند کە زندانی شما اینجا نیست و او را به زندان اوین بردەاند. این خبر شوک بزرگی بە خانوادەها وارد کرد چون طبق معمول زندانیان را برای اعدام به زندان اوین میبردند. هنگامی کە خانوادەهای زندانیان بە زندان اوین میروند تا  آنانرا ملاقات کنند، بە خانوادە زندەیاد کریم حاجی میرزایی گفتند کە  هنوز بند او مشخص نشده، بە منزل بازگردید و تلفنی با ما تماس بگیرید تا بە شما گفتە شود که در چه بندی بسر میبرد. وقتی این خبر را بە خانوادە اعلام میکنند، کە متاسفانە آنها در تاریخ ٣  اسفند سال ١٣٦٢ جهت اعدام به زندان اوین بردە و در همان روز اعدام شده بودند. این خبر وقتی بە خانوادەی زندەیاد کریم  رسید، کە 18 روز از اعدام وی میگذشت. این تعداد را مخفیانه اعدام و در بهشت زهرای تهران در قطعه 93 دفن کرده بودند. این قطعه مزار اعدامیها بود. تنها این تعداد نبودند که مخفیانه اعدام شدند، بلکه در این ٤٤ سال مخصوصا در دهەی ١٣٦٠ افراد بسیاری بە جرم آزادیخواهی و عدالت طلبی بصورت دسته جمعی در ایران از جمله  کردستان اعدام شدند و مزار آنها مفقود و هنوز برای عزیزانشان مشخص نشده.

سرانجام معلم خدمتگزار مردم، پدر پنج فرزند، زندەیاد کریم حاجی میرزایی به گناه حق طلبی به طناب دار استبداد جمهوری اسلامی آویخته شد. برادر وی “طیب حاجی میرزایی” پیشمرگ کومله در سال 59 شهید شد و دو پسر عموی ایشان بە نامهای حمید و کمال در اطراف سنندج در درگیری با پاسدارها شهید شدند. پسر خواهر ایشان نیز بنام محی الدین رضائی شهید شد و پسر عمه او نیز بە نام جبار حاجی میرزایی در سنندج اعدام شد. پنج نفر از نزدیکان او که اسامی آنها ذکر شد بە جرم آزادیخواهی بدست جمهوری اسلامی کشته شدند.

لازم بە ذکر است کە همسر غیور زندەیاد کریم حاجی میرزایی بدون هراس و ذرەای واهمه مسئولیت پنج فرزند قد و نیم قدش را در سختترین شرایط اقتصادی و اجتماعی به عهده گرفت و کماکان در صف مبارزە با دژخیمان جمهوری اسلامی ایران فعال میباشد.

نمایان است کە در جوامع تحت ستم حکومتهای استبدادی هر وقت که صدای آزادیخواهی و داد خواهی مردم و به ویژه خانوادە های اعدام شدگان و مخصوصا در ایران که حاکمیت اسلامی بر آن استیلا دارد بلند میشود، هیچ گوشی شنوا نیست. اما و خوشبختانه نهاد سازمان ملل متحد بر اساس قوانین و میثاقهای حقوق بشری فریادرس بازماندگان اعدام شدگان بوده و خوشبین بە آن هستیم که سازمان ملل محد بە خوبی جوابگو و مخاطب امین دادخواهان خواهد بود.

نویسندە: یکی از اعضاء خانوادە زندەیاد کریم حاجی میرزایی