زندەیاد “حسین نیازی” در مورخه بیستم خرداد ماه سال ۱۳۴۱ در خانوادەایی بی بضاعت در روستای “چور”ی مریوان چشم بدنیا گشود، وقتی به سن شش سالگی رسید به مدرسه رفت و تا مقطع دوازدهم دبیرستان به تحصیل ادامه داد. مادر زندەیاد حسین آنزمان که حسین تنها نه سال داشت از دنیا رفت و همراه خواهرش زیر سایه نامادری زندگی سختی را میگذراندند. آنزمان که خیزش و مبارزات دهقانان شروع شد، در حالیکه سن زیادی نداشت ولی اعتقادش نسبت بە ایستادگی و مقاومت در برابر ظلم و بیدادی و همچنین رسیدن بە برابری اجتماعی وی را واداشت تا همچون عضوی از تشکیلات خیزش دهقانی وارد عرصه سیاست شود و در حزب کوملە جای بگیرد.
به دلیل نزدیکی و رفاقت با زندەیاد “محمد حسینی” اکثر فعالیتهایش را با او به انجام می رسانید و برای ادامه وظایفش به شهرهای سنندج، سـقز، مهاباد، بوکان و اهواز اعزام شد. به خاطر رفتار و معاشرت مردمی و تحسین برانگیز وی، در میان مردم شخصیتی دوست داشتنی و قابل احترام داشت و همه به نیکی از وی یاد می کردند.
متأسفانه، در آدرماه سال ١٣٦١هنگامی که برای انجام وظایف سازمانی به سنندج رفته بود، در همان شهر شناسایی و دستگیر می شود و بعد از تحمل هفت ماه شکنجەهای طاقت فرسا، در مورخه ٢٥/٣/١٣٦٢ و در زندان شهر سنندج به همراه جمعی از همرزمانخود و همچنین زندەیاد محمد حسینی اعدام میشوند و جسدش در گورستان شهر کرمانشاه به خاک سپرده شد.
یاد و نامش جاودان باد.
تقاضا: (متاسفانە هیچگونە عکسی از این زندەیاد بە دەستمان نرسیدە. از شما خوانندگان محترم تقاضا داریم اگر برایتان مقدور میباشد بنیاد نەمران را در این راستا یاری دەهید.)
