عطاءالله محمدی فرزند شریف و اسماء در مورخه‌ی 10/10/1349 در روستای عیسی آباد موقعیت شهر سنندج در خانواده‌ای زحمتكش متولد شد. پس از سه سال به علت وفات پدرشان و نبود فرصت کار برای مادرش و همچنین برای ادامه زندگی به سنندج آمدند. مادر ایشان از زنان شجاع و كردپرور بود. وی در بیمارستان سنندج مشغول بكار میشود و خلأ پدر را برای فرزندانش با مهر و پشتکار بینظیرش پر مینماید.
زندە یاد عطاءالله محمدی در سن 12 سالگی به تشكیلات کوملە ملحق میشود. بعد از یكسال فعالیت درون شهری، وی را برای یك مأموریت به تهران میفرستند. در شهریورماه 1361 در شهر سنندج در حین انجام وظیفه دستگیر و روانه زندان شد. بعداز 7 ماه ناانسانیترین شكنجەهای روحی و جسمی و مقاومت بینظیرش، به هیچگونه ارتباطی با كومله نكرد و بعداز چند جلسه دادگاهی نامبرده را به زندان قزل حصار كرج انتقال دادند. بعداز 8 ماه شكنجه در زندان كرج وی را به زندان اوین در تهران انتقال دادند.
خانواده‌ی این زندەیاد برای ملاقات با فرزند دلبندشان به تهران رفتند ولی در کمال ناباوری خبر اعدام نامبرده را بە خانوادەشان دادند. زندەیاد عطاءالله محمدی با چند نفر دیگر به نامهای فرهاد كلاه‌قوچی و نسترن كسوثاره در تاریخ 11/11/62 تیرباران شدند. در آن زمان از خانواده‌ی ایشان تعهد كتبی گرفته بودند كه بر مزار این شهید هیچگونه مشخصات و عكس حك نشود. بعداز دو سال تمام این زیارتگاه توسط رژیم نابود شد. بە اینصورت این جوان ١٣ سالە توسط جمهوری اسلامی ایران اعدام و حتی مزار وی نیز از بین بردە شد.
یاد و خاطره این زندەیاد همیشه جاوید و گرامی باد.
